Biryara serlêdana rapirsiya cudabûna Başûrê Kurdistanê hat dayin. Di 25ê îlonê de yên deverên li serê nelihevkirî (maddeya 140) jî tê de hemû welatiyên pêkhateyên etnîkî, dînî û mezhebî ên Başûr ê tevî rapirsiyê bibin. Zelal nebûbe jî çawa, yên li derveyê welêt jî ê deng bidin. Gelo xelkên deverên di bin destê PKKê û
PEYMANA QESRA ŞÊRÎN
Peymana ku welatê kurdan kir du beş, di 17ê gulana 1639’ê de li Deşta Zohabê ya nêzî Qesra Şêrîn a ser bi Îranê ve hat mohrkirin.1 Kurd giringiyeka mezin didin vê peymanê; ew wek destpêka êş û jana kurdan a îroyîn tê nirxandin. Destpêka vê êşê esas berî wê bi 500 salan, bi hatin û
QURINCOK LI QETERÊ KETIN, TIRKIYE VECINIQÎ
Rûdaweka payî bi awayekî nepayî hat. Siûdîyê, Misirê û hin dewletên ereb bi biryareka sert Qeter xist dorpêçê, ew kir masiyê av li serê ziwakirî. Têkiliyên wê yên dîplomasî, eskerî û aborî qeyd û bend bûn. Pêre pêre xetereka xelayê jî serî hilda. Îranê û Tirkiyeyê xwe dan ber veguhaztina pêdiviyên xurekî yên acîl. Lê
BÊEXLAQIYA XWESIPARTINA ‘NA’YÊ
Mîkro-ferqa navbera rêjeyên ‘erê’ û ‘na’ya referandûmê, hêviyek xist dilê mixalefeta li hemberê desthilata bi serokatiya Erdoğan. Hin derûdor li bendê ne ku rêjeya ‘na’yê li hemberî desthilata îro bibe esasê platformeka hilbijartinên êbê. Diyar e, cudatiya navbera hilbijartinan û referandûmekê li ber çavan nayê girtin. Rêje jî ne ya kutleyeka homojen, an a xwedan